Difference between revisions of "Portaal: Wetenschap aan de zij-kant"

Wetenschap is niks voor vrouwen. Althans, zo dacht de negentiende-eeuwse maatschappij erover. Dames werden ongeschikt geacht om microscoop, proefbuis of astrolabium te hanteren. Bijna de hele eeuw lang bleven de poorten van de Belgische universiteiten voor vrouwen gesloten. Wetenschappelijke beroepen waren exclusief het domein van mannen. Toch waagden zich ook in deze periode al dames aan wetenschap. Voor deze leergierige vrouwen kwam het erop aan creatief en ondernemend te zijn.

Het is weinig vrouwelijke wetenschappers gegeven, maar plantkundige Marie-Anne Libert ontving de grootste eer wel. Ze moest er honderd jaar op wachten, maar in 1965 was het er dan toch. Dat vrouwen veelal geen deel uitmaakten van instituten maakt wellicht dat zij ook veel minder in aanmerking kwamen voor vereeuwiging in brons. Het blijft wachten tot een tweede monument van een vrouwelijk wetenschapper dat van Libert vervoegt.

Tot ver in de 20ste eeuw was wetenschap een mannenzaak. Vrouwen realiseerden hun wetenschappelijke ambities het beste via een geleerde echtgenoot en zijn netwerk. Een blik op enkele 'power koppels'.

In de marges van het métier