Fourmarier, Paul Frédéric Joseph (1877-1970)

EnglishNederlandsfrançais

FR

Geoloog, paleontoloog en stratigraaf, geboren in Terhulpen op 25 december 1877 en overleden te Luik op 20 januari 1970.

Biografie

Paul Fourmarier werd geboren op 25 december 1877 in Terhulpen. Hij promoveerde in 1899 tot mijningenieur aan de Universiteit van Luik. Van 1900 tot 1920 was hij hoofdingenieur-directeur bij het Mijnwezen. Aan de Universiteit van Luik was hij van 1901 tot 1907 assistent-geoloog en vervolgens repetitor (1907-1920). In 1920 werd hij benoemd tot gewoon hoogleraar aan de Universiteit van Luik. In 1927 werd hij na het overlijden van Max Lohest belast met de cursus algemene geologie.
Hij maakte ook heel wat buitenlandse studiereizen: naar Oostenrijk, Roemenië, Joegoslavië, Italië, Zwitserland, Verenigde Staten van Amerika, Japan, ..... Hij was een van de stichtende leden van de Société historique pour la défense et l’illustration de la Wallonie, de rechtstreekse voorloper van het Institut Jules Destrée. Paul Fourmarier werd tijdens de Tweede Wereldoorlog voorzitter van de Franstalige cultuurraad. In deze commissie zetelden geen uitgesproken pro-Duitse figuren. Verscheidene leden van de Franse cultuurraad hadden zelfs moeilijkheden met de Duitsers. Fourmarier werd een tijdlang opgesloten. Het mandaat van de leden van de cultuurraden liep ten einde in oktober 1943, maar ze werden niet verlengd. Hij ontving de verzetsmedaille (1940-1945).
In 1948 werd hij toegelaten tot het emeritaat.
Hij werd op 15 december 1919 corresponderend lid van de Académie royale des Sciences, des Lettres et des Beaux-Arts de Belgique , effectief lid op 11 juni 1927, directeur van de Klasse Wetenschappen in 1936 en in 1962. In 1936 was hij directeur van de Academie. Aan de Academie was hij voorzitter van het Nationaal Comité voor Geografie en van het Nationaal Comité voor Geologische Wetenschappen.
Hij was sinds de oprichting in 1928 voorzitter van de Geologische Commissie van het Ministerie van Koloniën.
Hij was lid van de Conseil supérieur d’Hygiëne en van het toezichtscomité van het Koninklijk Museum voor Midden-Afrika. Hij was ook lid van de Belgische Geologische Raad en van de Commissie voor de geologische kaart van het koninkrijk. Hij was erelid van de Société belge de Géologie en van de Société royale belge de Géographie. Hij was ere-secretaris-generaal van de Société géologique de Belgique en ere-voorzitter van de Société géographique de Liège. Hij was buitenlands lid van de Société Géologique de France, van de Geological Society of London en corresponderend lid van de Edinburgh Geological Society.
Er werd in 1937 een prijs ingesteld die naar hem werd genoemd: de Fourmarier prijs.
Hij won zelf ook verschillende prijzen: de Wollaston Medaille (Geological Society of London), de Penrose-medaille (Society of Economic Geologists), de Bourbonnaud-medaille (Société Géographie de Paris), de Gouden Medaille (Société d’Encouragement pour l’Industrie Nationale) en de Van Waterschoot van de Gracht Medaille (Geologie en mijnbouw Holland).
Hij was Grootofficier in de Leopoldsorde, in de Orde van de Leeuw en in de Kroonorde.
Hij overleed te Luik op 20 januari 1970.

Werken

Paul Fourmarier was auteur van bijna 600 verhandelingen, wetenschappelijke bijdragen en allerhande rapporten.
Hij diepte de inzichten van zijn voorgangers verder uit, bevorderde het onderwijs en het onderzoek in de stratigrafie, de tektoniek en de dynamische geologie. Zijn belangrijkste verdienste was dat hij zorgde voor een verbreding van het onderzoek tot buiten de grenzen, tot planetaire fenomenen en tot nieuwe toepassingsdomeinen van de minerale wetenschappen.
Hij bestudeerde de Belgische steenkoolbekkens, de overschuivingen en hun implicaties, de fijne structuur van gesteenten, de vorming van bergketens en de grote kenmerken van de aarde.
In 1930 wijdde Paul Fourmarier in een groot werk over de geologie van België een hoofdstuk aan een overzicht van de moderne fysische aardrijkskunde dat het gehele grondgebied bestreek.
In 1933 verscheen Principes de géologie, het jaar daarop Vue d'ensemble sur la géologie de Belgique. Twintig jaar later verzorgde hij in Prodrome d'une description géologique de la Belgique, een werk dat zijn leerlingen en vrienden uitgaven ter gelegenheid van zijn 75ste verjaardag, het hoofdstuk over de tektoniek. Hij maakte ook geologische kaarten: in 1924 een eerste geologische kaart van België en een tweede editie in 1930.
Onder zijn leiding werd in 1961 een warmwaterbron aangelegd in Chaudfontaine.
Er werd ook een mineraal naar hem genoemd : Fourmarierite.

Publicaties

• Lijst met publicaties in: Delmer, André, "Paul Fourmarier", In: Annuaire ARB, Brussel: ARB, 2003, p. 9-38.
  

Bibliografie

• Delmer, André, "Paul Fourmarier", In: Annuaire ARB, Brussel: ARB, 2003, p. 3-9.